Ağlamak - Blog Posts
Ben o günlerde o günlerin hiçbir zaman geride kalmayacağını zannediyordum. Korkudan ağladığım, içki kokulu gecelerin, gündüzlerin hiçbir zaman geçmeyeceğini düşünürdüm...
Geçti. Geçti ama geriye bir ben kalmadı. Geriye sadece ağır hasarlı ve duygusuz bir kız kaldı. Aslında haklıymışım, kaç yüz yıl geçse bile geçmeyecek...
Ha bir de, bana bir çocukluk borçlusun, dünya. Bir daha yaşayamayacağım çocukluğumu mahvettiğin için seni asla affetmeyeceğim.
Bu şarkıyı ilk duyduğumda 6. sınıftaydım. Kendi düşüncelerimle dinlediğim ilk şarkılardan biriydi. Ama şarkıyı anlamazdım. Sadece o zamanlar en sevdiğim renk pembe olduğu için dinlerdim bunu. Ama birkaç ay sonra, hala tam olarak anlamasam da, ağlayarak nakaratını kendim söyledim. Evet, ağlayarak. O yaşta yaşadıklarımın ağırlığına dayanamayıp ağlayarak okudum. Çünkü ölmek istiyordum. Evet, ben küçük bir çocuktum. O zamandan sonra bu şarkıyı bir daha hiç dinlemedim. Ve bugün birden dinlemeye karar verdim ve dinledim. Artık tam anlayarak dinliyorum. Tam bir anlayışla ve hem o zamanki acımla hem de şimdiki acımla...
Bana 17 yıl borçlusunuz, sevgili ailem.
Bağıra bağıra ağlamak isteyipte gülümsediğim bütün anlara nefret ediyorum....
Ve ağlarsan düşmanlar güler!
Sakın ağlama kızım, hayat gözyaşlarından hoşlanmaz!
İçim soğudu. Ne oldu tam olarak bilmiyorum ama bu hissi başka türlü anlatamıyorum. Sadece içim soğudu. Yani, içim şey oldu böyle, eksildi gibi oldu. Kendime dair umudum bir tık daha azaldı. Neden derseniz, ben de bilmiyorum. Üzüldüm ama. Belli etmedim ama, çok üzüldüm.
"Kendimle savaşırken bütün duygumu kaybettim. O kadar çok yaslandım ki kendime, başka birine sığınmayı öğrenemedim hiç. Çok düştüm, çok acı çektim ama yine kendim atlatmaya çalıştım. En zor sınavımı kendime verdim. Ben, kendimi bile taşıyamadım."
"Bıraktığın yerdeyim ama bıraktığın gibi değilim Çok değiştim Ve öğrendim; İnsanın toplanması için dağılması gerekiyormuş. Dağıttığın için teşekkür ederim."
"Öyle kırgınım ki, Bulut olsam günlerce dinmez yağmurum."