Mount Olympus - Blog Posts

Poseidon: For you! Nephew!

*a fleet of ships can be seen across the ocean at the foot of mount olympus*

Ares: Damn! That’s a lot! Thanks uncle:D

Poseidon: Of course, anything for my dear nephew

Ares: how’d you get them? Pillaging? WARFARE? BLOODSHED?

Poseidon: Bingo!

Ares: you are the best!

Zeus : What is wrong with you?!

Percy : What is wrong with YOU?!

Guys random thought: Thanksgiving on Mount Olympus must be the most hectic ever

Dionysus says something about Ares and Aphrodite's relationship and Ares throws an axe at him Hermes makes a lighthearted joke about Apollo and Artemis mistakes him as being serious and turns him into a pincushion (Apollo's looking at his badass sister like "why did you just skewer my brother") Hera already does not want to be there and she's one "Thank you, lovely Ganymede" away from stabbing someone (Ganymede is miserably milling around the table filling everyone's cups cuz he has to bc it's his job) Demeter is glaring at Hades (Poseidon invited him because he's his brother and it would have been rude not to) and Persephone is sitting next to him looking back and forth at her mon and then at her husband Poseidon and Athena are kind of trying to calm everyone down Hephaestus is just silently eating, he does not wanna be a part of the family drama And Hestia is sitting under the table crying beside Hephaestus' legs because a) she doesn't want to get caught in the crossfire and b) he's the only one eating the meal she planned

Η Απόλυτη Κυριαρχία των Μιθραϊστών Πειρατών στο Αιγαίο, την Ελλάδα και τον Θεσσαλικό Όλυμπο στον 1ο Αιώνα π.Χ. – Τι λέει ο Πλούταρχος

The Overwhelming Prevalence of the Mithraic Pirates throughout the Aegean Sea, Greece and the Thessalian Olympus in the 1st c. BCE: what Plutarch states!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 7η Μαΐου 2019.

Στηριζόμενος σε πολλές συζητήσεις μας και σε στοιχεία που παρέθεσα σε ένα σεμινάριο (τον Δεκέμβριο του 2018 στην Μόσχα) αναφορικά με την ψευδέστατη δυτική, αποικιοκρατική και ρατσιστική, 'Ιστορία ' της Αρχαίας Ελλάδας, ο κ. Μπαϋρακτάρης αναφέρεται σε μένα και σε ιστορικές πηγές (και πιο συγκεκριμένα τον Πλούταρχο), τις οποίες άθλιοι Άγγλοι ψευτο-επιστήμονες και αγύρτες εξεπίτηδες διεστρέβλωσαν για να παρουσιάσουν διεθνώς το αρχαιοελληνικό εξάμβλωμα ως δήθεν πολιτισμό, και μάλιστα 'δυτικό'. Τόσο ασήμαντο περιθώριο ήταν η Αρχαία Ελλάδα που τελικά κατέληξε παράρτημα ιρανικού, ανατολιακού, μεσοποταμιακού και αιγυπτιακού πολιτισμού. Για τους Αρχαίους Έλληνες του 1ου προχριστιανικού αιώνα, τόσο ο δώδεκα 'θεοί' (και οι γελοίοι ψευτο-ιερείς τους) όσο και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν άχρηστα απόβλητα ανίκανα να ιερουργήσουν, να θεουργήσουν, και να μιμηθούν την απέραντη ψυχική ισχύ ή να επιτελέσουν, κατά τα Μυστήρια του Μίθρα, τα μεγαλουργηματικά επιτεύγματα των Ιρανών Μάγων του Μίθρα.

------------------------------------

http://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/05/07/η-απόλυτη-κυριαρχία-των-μιθραϊστών-πε/ ==========================

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Όταν οι Μακεδόνες κι οι Έλληνες στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου έφθασαν στην Ανατολή κατάλαβαν πόσο βάρβαροι κι απολίτιστοι ήταν οι ίδιοι κι εξανατολίσθηκαν: στην Περσία εκπερσίσθηκαν, στην Αίγυπτο εξαιγυπτίσθηκαν και σε πολλά άλλα σημεία επηρεάσθηκαν καταλυτικά από τους ποιοτικά ανώτερους ανατολικούς πολιτισμούς: στην Βαβυλώνα, στην Φοινίκη, ανάμεσα στους Αραμαίους της Συρο-Παλαιστίνης, και στην ήδη έντονα εξιρανισμένη Ανατολία: στην Καππαδοκία και στον Πόντο. Στην Βακτριανή (Αφγανιστάν) μάλιστα πολλοί Μακεδόνες κι οι Έλληνες στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου προσχώρησαν στον ήδη αφιγμένο εκεί Βουδισμό.

Οι μεικτοί γάμοι τους οποίους έκαναν δεν ήταν ηλίθιοι πολιτικοί γάμοι, όπως οι κρετίνοι Νεοέλληνες κι οι άλλοι άπιστοι λαοί της αντίχριστης Δύσης συνηθίζουν να κάνουν μέσα στον παρανοϊκό βούρκο του υλισμού και στην παράνοια του αριστοτελισμού, αλλά ιερά μυστήρια. Όλοι οι γάμοι ήταν μυστήριο στην Αρχαιότητα και οι γάμοι των Μακεδόνων κι Ελλήνων στρατιωτών με γυναίκες καταγόμενες στους πολλούς και διαφορετικούς λαούς της απέραντης Ιρανικής Αυτοκρατορίας ήταν εμφανέστατο δείγμα επιβολής του Ιρανικού Πνεύματος και Πολιτισμού ανάμεσα στους Μακεδόνες κι Έλληνες, Αυτό φάνηκε πολύ σύντομα και πρώτα απ’ όλα στον Πόντο. Σαράντα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξανδρου, ο Μιθριδάτης Α’ Κτίστης του Πόντου ήταν ένας ελληνικής και ιρανικής καταγωγής βασιλιάς που ήταν πιστός στον Μίθρα κι όχι στον Δία.

Η επιβολή του Μιθραϊσμού επί του Ζωροαστρισμού ήταν καταλυτική σε όλο το Ιράν κατά την διάρκεια των αχαιμενιδικών χρόνων (550-330 π.Χ.). Αυτής έπεται η διάδοση του Μιθραϊσμού ανάμεσα στους Έλληνες ήδη από τον 3ο προχριστιανικό αιώνα. Δεν υπάρχουν ούτε ‘ελληνιστικοί χρόνοι’, ούτε ‘ελληνιστικά βασίλεια’: όλα αυτά είναι διαστρεβλωτικά παρασκευάσματα των ρατσιστών, αποικιοκρατών ελληνιστών κι οριενταλιστών της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Αμερικής.

Τα βασίλεια των Σελευκιδών, των Πτολεμαίων, των Ατταλιδών, των ηγεμόνων του Πόντου και της Βακτριανής ήταν ολότελα ανατολικά βασίλεια, όπως το Αρσακιδικό Ιράν, η Καρχηδόνα, η Μεροϊτική Αιθιοπία (στον χώρο του σημερινού Σουδάν), τα υεμενικά βασίλεια Σαβά, Χιμυάρ, Καταμπάν και Χαντραμάουντ, κα. Κι αντί να διαδοθεί ο ελληνικός πολιτισμός ανάμεσα στα πολιτισμικά ανώτερα ανατολικά έθνη, διαδόθηκαν ανατολικές θρησκείες, λατρείες, κοσμολογίες, μυστήρια, κοσμογονίες, μυστικισμοί και παραδόσεις ανάμεσα στους Έλληνες – είτε αυτούς που είχαν εγκατασταθεί στην Ανατολή, είτε εκείνους που παρέμειναν στην Μικρά Ασία, τα νότια Βαλκάνια και την Μεγάλη Ελλάδα.

Αυτή την ιστορική αλήθεια, οι ρατσιστές αποικιοκράτες ιστορικοί προσπάθησαν και προσπαθούν ν’ αποκρύψουν. Δεν είναι αυτό ένα θέμα μόνον ελληνικών πανεπιστημίων. Το ψέμμα του ‘ελληνισμού’ ξεκινάει από την Δυτική Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική. Και τμήμα της ιστορικής διαστρέβλωσης γίνεται στις μεταφράσεις αρχαίων κειμένων. Στο επίμαχο απόσπασμα του Πλουτάρχου (από τον Βίο Πομπήιου) που παρέθεσα σε πρότερο κείμενό μου έχουν γίνει παραχαρακτικές μεταφράσεις επειδή διεστραμμένοι, ανώμαλοι, σατανιστές ψευτο-ιστορικοί της Γαλλίας, της Αγγλίας και των ΗΠΑ δεν θέλουν να δεχθούν ότι

1) Μιθραϊστές επιτελούσαν ταυροθυσίες και μυστικές τελετουργίες στην κορυφή του θεσσαλικού Ολύμπου,

2) το Περσικό Πνεύμα επικράτησε του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος όταν οι Αρχαίοι Έλληνες αποδέχθηκαν την φυσική ανωτερότητα των αρχαίων ανατολικών πολιτισμών και προσχώρησαν σε ανατολικών θρησκειών μυστήρια και τελετουργίες,

3) η Αρχαία Ελληνική Ιερότητα έσβυσε όταν ο κύριος ιερός χώρος των Αρχαίων Ελλήνων (η κατοικία των ‘θεών’) μεταλλάχθηκε υποτασσόμενος στην περσική μιθραϊκή ιερότητα κι απαλλοτριώθηκε από κάθε αρχαίο ελληνικό πολιτιστικό στοιχείο,

4) οι ίδιοι οι Αρχαίοι Έλληνες προθύμως αποδέχθηκαν τον Μιθραϊσμό και τα Μιθραϊκά Μυστήρια.

Έτσι λοιπόν υπάρχουν ρατσιστές κι αποικιοκράτες, δυτικοί ψευτο-ιστορικοί που παρερμηνεύουν το κείμενο του Πλουτάρχου, λέγοντας ότι δεν αναφέρεται στον θεσσαλικό Όλυμπο αλλά στον Όλυμπο της Λυκίας – επειδή τάχα εκείνο το βουνό βρισκόταν κοντά στην Κιλικία, δηλαδή το ορμητήριο των πειρατών που ο Πομπήιος δυσκολεύθηκε πολύ να υποτάξει επειδή τους βοηθούσε πλουσιοπάροχα ο εκπερσισμένος Έλληνας βασιλιάς Μιθριδάτης ΣΤ’ του Πόντου (: ένας από τους μεγαλύτερους ηγεμόνες όλων των εποχών που στο σάπιο κράτος ‘Ελλάδα’ καθόλου δεν μνημονεύουν στην Μέση Εκπαίδευση μόνο και μόνο για να παρουσιάζουν σκουπίδια του τύπου Θουκυδίδη, Περικλή, Δημοσθένη, κοκ).

Ποια είναι όμως η ιστορική αλήθεια που τα ίδια τα συμφραζόμενα του κειμένου αποδεικνύουν, έτσι γελοιοποιώντας τους δυτικούς ελληνιστές κι οριενταλιστές.

Παραθέτω εδώ και πάλι ένα ευρύτερο απόσπασμα (σε αρχαίο ελληνικό κείμενο και σε σωστή αγγλική μετάφραση) και στην συνέχεια θα το σχολιάσω απαριθμώντας τις αναφορές του Πλούταρχου μία – μία.

Αρχαίο ελληνικό κείμενο

ἐγένοντο δ’ οὖν αἱ μὲν λῃστρίδες νῆες ὑπὲρ χιλίας, αἱ δὲ ἁλοῦσαι πόλεις ὑπ’ αὐτῶν τετρακόσιαι. τῶν δὲ ἀσύλων καὶ ἀβάτων πρότερον ἱερῶν ἐξέκοψαν ἐπιόντες τὸ Κλάριον, τὸ Διδυμαῖον, τὸ Σαμοθρᾴκιον, τὸν ἐν Ἑρμιόνῃ τῆς Χθονίας νεὼν καὶ τὸν ἐν Ἐπιδαύρῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Ταινάρῳ καὶ Καλαυρίᾳ τοῦ Ποσειδῶνος, τοῦ δὲ Ἀπόλλωνος τὸν ἐν Ἀκτίῳ καὶ Λευκάδι, τῆς δὲ Ἥρας τὸν ἐν Σάμῳ, τὸν ἐν Ἄργει, τὸν ἐπὶ Λακινίῳ. ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧν ἡ τοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων.

Και η σωστή αγγλική μετάφραση:

There were of these corsairs above one thousand sail, and they had taken no less than four hundred cities, committing sacrilege upon the temples of the gods, and enriching themselves with the spoils of many never violated before, such as were those of Claros, Didyma, and Samothrace; and the temple of the Earth in Hermione, and that of Aesculapius in Epidaurus, those of Neptune at the Isthmus, at Taenarus, and at Calauria; those of Apollo at Actium and Leucas, and those of Juno in Samos, at Argos, and at Lacinium. They themselves offered strange sacrifices upon Mount Olympus, and performed certain secret rites or religious mysteries, among which those of Mithras have been preserved to our own time having received their previous institution from them.

Σχολιασμός των ενεργειών των πειρατών (πριν τους αντιμετωπίσει ο Πομπήιος):

1) Κατέλαβαν όχι λιγώτερες από 400 πόλεις

2) Επιδόθηκαν σε ιεροσυλία αρχαίων ελληνικών ναών

3) Βεβήλωσαν τα ιερά της Κλάρου (του Απόλλωνα: https://en.wikipedia.org/wiki/Claros), των Διδύμων (του Απόλλωνα και της Άρτεμης: https://en.wikipedia.org/wiki/Didyma), και της Σαμοθράκης (το ιερό των Καβείρων ήταν το κεντρικό μυστηριακό ιερό των Αρχαίων Ελλήνων: https://en.wikipedia.org/wiki/Samothrace_temple_complex)

4) Βεβήλωσαν τον ναό της Χθωνίας στην Ερμιόνη (https://en.wikipedia.org/wiki/Hermione_(Argolis) / https://en.wikipedia.org/wiki/Chthonia)

5) Βεβήλωσαν τον ναό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο (https://en.wikipedia.org/wiki/Temple_of_Asclepius,_Epidaurus)

6) Βεβήλωσαν τους ναούς του Ποσειδώνα στον Ισθμό, στο Ταίναρο και στην Καλαυρεία, δηλαδή τον Πόρο (https://en.wikipedia.org/wiki/Temple_of_Isthmia / http://www.poros.com.gr/poseidonas/?lang=en)

7) Βεβήλωσαν τους ναούς του Απόλλωνα στο Άκτιο (http://www.academia.edu/958256/Octavian_and_the_thunderbolt_The_temple_of_apollo_palatinus_and_roman_traditions_of_temple_building) και στην Λευκάδα (https://www.britannica.com/place/Leucas-island-Greece)

8) Βεβήλωσαν τους ναούς της Ήρας στην Σάμο, το Άργος και το Λακίνιο (https://en.wikipedia.org/wiki/Capo_Colonna).

9) Μόνον μετά από τις παραπάνω βεβηλώσεις αρχαίων ελληνικών ναών από τους Έλληνες Μιθραϊστές σημειώνει ο Πλούταρχος την κυριαρχία τους και την επιβολή μιθραϊκών μυστηριακών τελετουργιών και ιερότητας στον θεσσαλικό Όλυμπο. Η περιγραφή του Πλούταρχου κάνει ένα κρεσέντο. Και δεν θα είχε νόημα να αναφέρει ένα δευτερεύον σημείο αρχαίας ελληνικής ιερότητας που βεβηλώθηκε από τους Έλληνες Μιθραϊστές, όπως ο Όλυμπος της Λυκίας. Όλοι οι ιεροί χώροι της Μικράς Ασίας, των νοτίων Βαλκανίων και της Μεγάλης Ελλάδας (νότιας Ιταλίας) εκμηδενίσθηκαν κι εκμιθραΐσθηκαν γύρω στο 70 π.Χ. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.

Διάλογος: ο Πλούταρχος δεν αναφέρεται στον Όλυμπο της Λυκίας αλλά στον Θεσσαλικό Όλυμπο

———— Σχόλιο από αναγνώστη ————

Νομίζω είναι απαραίτητη μια αναγκαία διευκρίνιση: πρόκειται για τον Όλυμπο της Λυκίας (έναν από τους περίπου 20 Ολύμπους της αρχαιότητας) και όχι για τον θεσσαλικό Όλυμπο. Υπήρχε πόλη στην Λυκία που ονομαζόταν επίσης Όλυμπος. Η Λυκία και η Παμφυλία ήταν γειτονικές περιοχές με την Κιλικία, την έδρα των πειρατών. Η δε μανία των πειρατών κατά των θεών του Ολύμπου προφανώς είχε ανθελληνικά και αντιρωμαϊκά κίνητρα. Δείτε κι εδώ:

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt2.htm

——— Δική μου απάντηση —————

Τρομερό λάθος, φίλε μου! Η μόνη αναγκαία διευκρίνιση είναι ότι δεν διαβάζεις σωστά κι ότι παραπέμπεις σε πολύ λάθος βιβλιογραφία για να υποστηρίξεις κάτι που αποτελεί βίαιη, επιτηδευμένη και κακουργηματική παραποίηση της Ιστορίας.

Πρώτον, δεν διαβάζεις σωστά. Αυτό ισχύει επειδή

1) δεν διάβασες το αρχαίο ελληνικό κείμενο του Πλούταρχου που παραθέτω και που μόνο του θέτει εκτός πάσης αμφιβολίας ποιον Όλυμπο νοεί ο ιερέας του Μαντείου των Δελφών και συγγραφέας του κειμένου,

2) δεν διάβασες την σωστή (αν και αρχαιότερη) αγγλική μετάφραση που επίσης παραθέτω και η οποία δεν περιλαμβάνει το οικτρό λάθος εκείνης της κατάπτυστης και παρερμηνευτικής, οριενταλιστικής διαστροφής στην οποία κακώς παραπέμπεις, και

3) δεν διάβασες όλο μου το κείμενο για να αντιληφθείς ότι στο τέλος, όπως αλλωστε συχνά κάνω, παραθέτω μια σειρά από συνδέσμους ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνεται κι αυτός στον οποίο αναφέρεσαι.

Εννοείται ότι προσφέρω στους αναγνώστες μου πάντοτε πολλούς συνδέσμους με την προτροπή ‘περισσότερα’, ή ‘γενικά’, ή ‘διαβάστε’ – κι όχι ‘αποδεχθείτε στα τυφλά σαν ζωντόβολα’!

Είναι ευνόητο ότι σε πολλά από τα κείμενα στα οποία παραπέμπω υπάρχουν λάθη, ενίοτε σημαντικά, οικτρές αλλοιώσεις και παραποιήσεις, ή ακόμη και ολότελα διαστρεβλωτική αναπαράσταση της ιστορικής αλήθειας.

Αλλοίμονο αν θα περίμενα να βρω ένα ολόσωστο κείμενο για να παραπέμψω. Τότε, θα παρέπεμπα συνέχεια μόνον στις Δέκα Εντολές, στους Κατά Ιουδαίων Λόγους του Ιωάννου Χρυσοστόμου, και στον Ιωάννη της Κλίμακος….

Όταν παραθέτω ένα σύνδεσμο, θεωρώ αυτονόητο ότι εκθέτω τον παραπεμπόμενο σε πολλά λάθη από τα οποία, ακόμη κι αν αυτός είναι ανειδίκευτος (όπως άλλωστε και γω), η σωστή του κρίση θα τον προστατέψει, αν εκείνος βάλει το μυαλό του να δουλέψει. Αλλά αυτό έχει δυστυχώς εξαφανιστεί σε μεγάλο βαθμό από την Ελλάδα κι από την διεσταμμένη Δύση, η οποία τώρα βουλιάζει και σε λίγο θα εξαφανιστεί – όπως της αξίζει – στον παγκοσμίως μοναδικό βόθρο των κατά συρροήν κι εξεπίτηδες παρασκευασμένων επιστημονικών ψευδών που παρασκεύασε τους τελευταίους αιώνες.

Τώρα όποιος προσέξει τον σύνδεσμο, βλέπει κατ’ ευθείαν ότι πρόκειται για αναρτήσεις της School of Oriental and African Studies, δηλαδή ενός από τα προπύργια του δυτικού οριενταλισμού που αποτελεί πυλώνα παραποίησης της ιστορικής αλήθειας, όπως άλλωστε οι δυτικοί ελληνιστές, οι βιβλιστές, κι οι λατινιστές που συστάθηκαν νωρίτερα.

Ευτυχώς,υπήρξα τυχερός στην ζωή μου να γνωρίσω ένα εξαιρετικό ανατολιστή (οριενταλιστή) με ειδίκευση σε αρχαίες γλώσσες, θρησκείες, ιστορία και πολιτισμούς της Ανατολής, με τεράστια επιτόπια έρευνα, με ατελείωτες δημοσίευσεις, και – κυρίως – με τρομερό κριτικό πνεύμα που του επέτρεψε να διακρίνει και να ανακαλύψει σε όλο τους το εύρος, πλάτος, βάθος και ύψος τις ανακρίβειες, τις αποκρύψεις, τις παραποιήσεις και τις διαβολές (κατά ιστορικών πηγών) των καθηγητών του και άλλων οριενταλιστών κι ακόμη περισσότερο τις εγκληματικές, αποικιοκρατικές, ρατσιστικές και σατανικές προθέσεις τους – εκείνες που ήταν ο κινητήριος μοχλός των a priori ‘γνωμών’, ‘απόψεων’, δημοσιεύσεων και τερατουργημάτων τους.

Έτσι, αυτός ο φίλος και με ξύπνησε σχετικά με το απάνθρωπο, κτηνώδες, διαστρεβλωτικό και δαιμονικό περιεχόμενο των λεγομένων ‘ανθρωπιστικών επιστημών’ και μου έδωσε την σωστή μέθοδο να εξετάζω θέματα και να κρίνω αξιόπιστες ιστορικές πηγές κι αναξιόπιστη σύγχρονη βιβλιογραφία.

Αλλά όλα αυτά είναι εισαγωγικά. Στην σύντομη, πρώτη παράγραφο της απάντησής μου τόνισα επίσης ότι παραπέμπεις σε πολύ λάθος βιβλιογραφία για να υποστηρίξεις κάτι που αποτελεί βίαιη, επιτηδευμένη και κακουργηματική παραποίηση της Ιστορίας.

Σε ποιο απόσπασμα από το κείμενο στο οποίο παραπέμπει ο σύνδεσμος αναφέρομαι;

Στο εξής:

In his biography of this skilful general, Plutarch writes of the pirates: ‘They brought to Olympus in Lycia strange offerings and performed some secret mysteries, which still in the cult of Mithras, first made known by them [the pirates]’.

Στο κατάπτυστο αυτό απόσπασμα, ο παραχαράκτης της Ιστορίας κι απατεώνας συγγραφέας παρουσιάζει (στις 2 από τις 3 γραμμές του σύντομου αποσπάσματος) μια διαστρεβλωτική αγγλική μετάφραση του αρχαίου ελληνικού κειμένου.

Το αρχαίο ελληνικό κείμενο έχει στο σημείο αυτό ως εξής:

ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧν ἡ τοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων.

Και η σωστή αγγλική μετάφρασή του που παρέθεσα είναι η εξής:

They themselves offered strange sacrifices upon Mount Olympus, and performed certain secret rites or religious mysteries, among which those of Mithras have been preserved to our own time having received their previous institution from them.

Βεβαίως, όπως λες, πολλά βουνά έφεραν το όνομα του Ολύμπου, και θεωρητικά, για κάποιον άσχετο κι ανειδίκευτο, θα μπορούσε στο σημείο αυτό ο Πλούταρχος να αναφέρεται στον Όλυμπο της Λυκίας, αλλά βεβαίως δεν το κάνει.

Δεν μπορώ να σε κακίσω για το ότι δεν είσαι ιστορικός, δεν έχεις ειδικευθεί σε Ιρανολογία ή στην κατακλυσμική διάδοση ανατολικών, περσικών, αραμαϊκών, φοινικικών, καππαδοκικών κι αιγυπτιακών θρησκειών, λατρειών, κοσμογονιών, μυστικισμών, κοσμολογιών και θεουργιών στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στην Ευρώπη. Ούτε εγώ είμαι ειδικός σ’ αυτά. Ούτε ξέρω ό,τι ξέρω επειδή κάθισα δίπλα σε εξαιρετικό δάσκαλο. Αλλά μπορώ να κρίνω και ξέρω να κρίνω όταν διαβάζω.

Αλλά σε κακίζω επειδή εσύ, ενώ επίσης μπορείς να κρίνεις, δεν το κάνεις όντας τυφλωμένος από το σατανικό πάθος του ελληνοκεντρικού ψέμματος και την χολέρα του ιστορικού ψεύδους ‘ελληνισμός’ – ενός ανύπαρκτου στοιχείου στις διαστάσεις που το παρασκεύασαν και το διέδωσαν δυτικοί ιστορικοί.

Πως φαίνεται ότι δεν κρίνεις;

Πρώτον, επειδή θα έπρεπε να διαβάσεις το αρχαίο ελληνικό κείμενο του οποίου πέταξε τα μάτια έξω ο κακουργηματικός παραχαράκτης της μετάφρασης της School of Oriental and African Studies.

‘Δεν μπορείς να προσθέτεις κείμενο στην μετάφραση που κάνεις’: αυτός είναι κανόνας. Το κείμενο δεν αναφέρει ‘Όλυμπο της Λυκίας’ αλλά ‘Όλυμπο’.

Δεύτερον και κυριώτερον, θα έπρεπε να διαβάσεις πολύ περισσότερο αρχαίο ελληνικό κείμενο για να καταλάβεις από τα συμφραζόμενα – κι αυτό δεν το έκανες, ενώ μας το μάθαιναν οι δάσκαλοί μας στο εξατάξιο γυμνάσιο που τελείωσα και όπου ήμουν άριστος και σε Αρχαία Ελληνικά και σε Λατινικά, γιατί δεν είχαμε την χολεριασμένη ψευτο-επιστήμη της κοινωνιολογίας που θέλουν τα βάλουν τώρα τα σκουπίδια που οι αφιονισμένοι (και από την αρχαιολατρία) Νεοέλληνες δέχονται να τους κυβερνάνε.

Κι αυτή είναι η ουσία της απάντησής μου: από τα συμφραζόμενα συνάγεται πολύ εύκολα το συμπέρασμα ότι οΠλούταρχος δεν εννοεί τον Όλυμπο της Λυκίας αλλά τον Όλυμπο της Θεσσαλίας. Διάβασε όλο το επίμαχο σημείο και θα καταλάβεις! Έχω προσθέσει πολλές παραγράφους στο κείμενό μου αλλά αρκεί μία. Αυτή:

ἐγένοντο δ’ οὖν αἱ μὲν λῃστρίδες νῆες ὑπὲρ χιλίας, αἱ δὲ ἁλοῦσαι πόλεις ὑπ’ αὐτῶν τετρακόσιαι. τῶν δὲ ἀσύλων καὶ ἀβάτων πρότερον ἱερῶν ἐξέκοψαν ἐπιόντες τὸ Κλάριον, τὸ Διδυμαῖον, τὸ Σαμοθρᾴκιον, τὸν ἐν Ἑρμιόνῃ τῆς Χθονίας νεὼν καὶ τὸν ἐν Ἐπιδαύρῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Ταινάρῳ καὶ Καλαυρίᾳ τοῦ Ποσειδῶνος, τοῦ δὲ Ἀπόλλωνος τὸν ἐν Ἀκτίῳ καὶ Λευκάδι, τῆς δὲ Ἥρας τὸν ἐν Σάμῳ, τὸν ἐν Ἄργει, τὸν ἐπὶ Λακινίῳ. ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧν ἡ τοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων.

Και η σωστή αγγλική μετάφραση:

There were of these corsairs above one thousand sail, and they had taken no less than four hundred cities, committing sacrilege upon the temples of the gods, and enriching themselves with the spoils of many never violated before, such as were those of Claros, Didyma, and Samothrace; and the temple of the Earth in Hermione, and that of Aesculapius in Epidaurus, those of Neptune at the Isthmus, at Taenarus, and at Calauria; those of Apollo at Actium and Leucas, and those of Juno in Samos, at Argos, and at Lacinium. They themselves offered strange sacrifices upon Mount Olympus, and performed certain secret rites or religious mysteries, among which those of Mithras have been preserved to our own time having received their previous institution from them.

Επίμετρο

Ολόκληρο το κείμενο του οποίου παρέθεσα τον σύνδεσμο και στο οποίο αναφέρεται ο αναγνώστης – σχολιαστής (υπάρχουν πολλές ιστορικές ανακρίβειες και το κείμενο έχει γραφεί με στόχο την ιστορική διαστρέβλωση και την εξαπάτηση των μη ειδικευμένων):

MITHRA & MITHRAISM

The arrival of Mithras in Europe

The circumstances which brought the god at last to Europe after hundreds of years are indeed strange. According to the historian Plutarch, who lived in the first century A.D., the Romans became acquainted with Mithras through pirates from Cilicia, a province of Asia Minor. These were the pirates who constituted such a threat to Rome until Pompey drove them from the seas.

In his biography of this skilful general, Plutarch writes of the pirates: ‘They brought to Olympus in Lycia strange offerings and performed some secret mysteries, which still in the cult of Mithras, first made known by them [the pirates]’. In the middle of the second century A.D. the historian Appian adds that the pirates came to know of the mysteries from the troops who were left behind by the defeated army of Mithridates Eupator. It is well established that all kinds of Eastern races were represented in that army.

There are some well-known monuments associated with Mithras in the pirates’ homeland in the mountainous religions of Cilicia, and recently an altar was discovered in Anazarbos which had been consecrated by Marcus Aurelius as ‘Priest and Father of Zeus-Helios-Mithras’. The god was also worshipped in Tarsus, the capital of the province, as we know from coins of the Emperor Gordian III which bear a picture of the bull-slayer (Fig. 1.). One of the greatest campaigns against the Persians took place during the reign of Gordian III; the coin has propaganda value as Ernest Will has pointed out: ‘ L’hommage rendu au dieu perse adopte par Rome, au moment de la campagne contre sa patrie premiere, revet une valeur politique particuliere.’

But can this evidence from the second and third centuries A.D. be taken as a confirmation of Plutarch’s remarks about the Cilician pirates of the first century B.C.? Probably it can. The fact that representation of the bull-slayer occur on coins from Tarsus, through which Gordian III almost certainly passed on his way to battle, is evidence that Mithras was worshipped in this town in particular. Since Tarsus was situated at a road junction it is probable that its citizens became acquainted with the Mithraic cult at quite an early date. Plutarch, moreover, relates that the pirates committed outrages against the gods on Olympus where Hephaistos was worshipped. As devotees of the Eastern god they apparently felt little respect for the gods of the Greeks.

The pirates, a group of drifting adventures and, occasionally, fallen noblemen, conducted a communal worship of Mithras, whose cult was an exclusively made one. It is quite possible that these pirates introduced the Mithraic mysteries into Italy after their defeat and subsequent transportation there by Pompey. This event then offers a terminus post quem for the spread of the Mithras mysteries. Other early evidence of the first decades B.C. refers only to the reverence paid to Mithras without mentioning the mysteries; examples which may be quoted are the tomb inscriptions of King Antiochus I of Commagene at Nemrud Dagh, and of his father Mithridates at Arsameia on the Orontes. Both kings had erected on vast terraces a number of colossal statues seated on thrones to the honour of their ancestral gods. At Nemrud we find in their midst King Antiochus (69-34 B.C.) and in the inscription Mithras is mentioned together with Zeus-Ahura-Mazda, Hermes, Apollo-Helios and Herakles-Verethraghna. Thus Persian gods were invoked as protectors of the royal house. Both Mithridates and his son were represented in reliefs clasping hands with Mithras. Yearly feasts were held in honour of the deceased kings. But the inscriptions do not say anything about a secret cult of Mithras; the god simply takes his place beside the acknowledged state gods.

Though Plutarch’s information is important, it must be borne in mind that the historian wrote his life of Pompey at the end of first century A.D. and it is not until then that we actually find in Rome the characteristic representation of Mithras as bull-slayer. The poet Statius (A.D. 80) describes Mithras as one who ‘twists the unruly horns beneath the rocks of a Persian cave’. One other point worthy of note is that no Mithraic monument can be dated earlier than the end of the first century A.D., and even the extensive investigations at Pompey, buried beneath the ashes of Vesuvius in A.D. 79, have not so far produced a single image of the god. There is therefore a complete gap in our knowledge between 67 B.C. and A.D. 79. The earliest datable monument is a statue from Rome, now in the British Museum; the inscription mentions a certain Alcimus, who calls himself the servant of T. Claudius Livianus, and, if the identification of this Livianus with the commander of the Praetorian Guard under the emperor Trajan is correct, then the figure must date from the beginning of the second century A.D. From this period onwards, the trail blazed by Mithras is broad and clear; the god’s cult becomes firmly established and traces are found even on the Capitol and the Palatine, the heart of Imperial Rome.

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt2.htm

--------------------------------

Κατεβάστε την αναδημοσίευση σε Word doc.:

https://www.slideshare.net/MuhammadShamsaddinMe/ss-250712118

https://issuu.com/megalommatis/docs/the_overwhelming_prevalence_of_the_mithraic_pirate

https://vk.com/doc429864789_621819723

https://www.docdroid.net/6ZKxSHy/h-apoliti-kiriarkhia-ton-mithraistwn-peiratwn-sto-aighaio-tin-ellada-kai-ton-thessaliko-olimpo-docx

Ταυροθυσίες και Μιθραϊκά Μυστήρια στην Κορυφή του Ολύμπου – Η Απόλυτη Επιβολή του Περσικού Πνεύματος ανάμεσα στους Έλληνες & το Τέλος της Αρχαίας Ελλάδας

Taurobolia and Mithraic Mysteries atop Mount Olympus - The Absolute Imposition of the Iranian Genius among the Greeks & the End of Ancient Greece

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 6η Μαΐου 2019. Ο κ. Μπαϋρακτάρης παρουσιάζει στοιχεία από μία ενότητα σεμιναρίου, το οποίο οργάνωσα τον Δεκέμβριο του 2018 στην Μόσχα με θέμα την επερχόμενη παγκόσμια επιβολή της Κίνας ως δυνατή μόνον αν η Κίνα και η σημερινή πολιτισμική ακτινοβολία της βασισθούν στην (αποσιωπημένη στην Δύση) ιστορική συνέχεια της διάδοσης αρχαίων ανατολικών πολιτισμών και επιβολής του αρχαίου ανατολικού αυτοκρατορικού πνεύματος στην Ελλάδα, την Ρώμη και την Δυτική Ευρώπη κατά την Ύστερη Αρχαιότητα, και αν το Πεκίνο δεόντως, συστηματικώς και ποικιλοτρόπως προπαγανδίσει διάπλατα την αποκρυμμένη ιστορική αυτή διαδικασία, σε συνέργεια με το αναζωπυρωμένο κίνημα του Αφροκεντρισμού και με στόχο την ολοσχερή εξαφάνιση του αισχρού και ρατσιστικού αφηγήματος του δήθεν 'κλασικού ελληνορωμαϊκού πολιτισμού'.

-------------------------------

http://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/05/06/ταυροθυσίες-και-μιθραϊκά-μυστήρια-στ/ ===================

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Ένας καλός φίλος από την Κοζάνη πρόσεξε πρόσφατο κείμενό μου σχετικά με την κατακλυσμική διάδοση του Μιθραϊσμού, του Ισιδισμού και πολλών άλλων ανατολικών, αραμαϊκών, καππαδοκικών, φοινικικών, αιγυπτιακών και περσικών θρησκειών, κοσμογονιών, μυστικισμών, λατρειών, κοσμολογιών και θεουργιών στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και γενικώτερα σε όλη την Ευρώπη και με ρώτησε σχετικά με την διάδοση κι επιβολή του Μιθραϊσμού στην Αρχαία Ελλάδα.

Αυτό είναι ένα απαγορευμένο θέμα που το ρατσιστικό, φασιστικό, σιωνιστικό και ψευτο-μασωνικό καθεστώς Αθηνών έχει επιμελώς εξοβελίσει από τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τους ανερμάτιστους και ψευδοπροπαγανδιστικούς εκδοτικούς οίκους, τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ της τύφλωσης και της παραπληροφόρησης και γενικώτερα ολόκληρη την θεόστραβη και συρόμενη προς όλεθρο ελληνική κοινωνία.

Όμως υπάρχουν άπειρες μαρτυρίες σχετικά σε αρχαία ελληνικά και λατινικά κείμενα – αναφορικά με την επιβολή του Περσικού Πνεύματος στην Αρχαία Ελλάδα. Μάλιστα επειδή οι αρχαίοι Έλληνες ήταν γεωγραφικά εγγύτερα στην Ανατολή, την Συρο-Παλαιστίνη, την Φοινίκη, την Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και το Ιράν, επηρεάσθηκαν πρώτοι κι επηρεάσθηκαν περισσότερο.

Το περιστατικό που θα παρουσιάσω εδώ είναι ένα ανάμεσα σε πάρα πολλά. Και υπάρχουν και ακόμη περισσότερα που αποδεικνύουν την επιβολή του Αιγυπτιακού Πνεύματος στην Ελλάδα. Αλλά σε αυτά θα αναφερθώ σε προσεχή κείμενά μου. Το αφετηριακό κείμενο είναι αυτό:

Οι Ατελείωτες Επελάσεις του Μίθρα προς την Δύση κι ο Πολιτισμικός Εξιρανισμός Ελλήνων, Ρωμαίων κι Ευρωπαίων

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/04/29/οι-ατελείωτες-επελάσεις-του-μίθρα-προ/

(πλέον: https://www.academia.edu/58627059/Οι_Ατελείωτες_Επελάσεις_του_Μίθρα_προς_την_Δύση_κι_ο_Πολιτισμικός_Εξιρανισμός_Ελλήνων_Ρωμαίων_κι_Ευρωπαίων)

Ο ίδιος ο Πλούταρχος, ιερέας του Μαντείου των Δελφών, αναφέρει το περιστατικό – κι αυτό συμβαίνει επειδή οι αρχαίοι Έλληνες – που είναι φυλετικά και πολιτισμικά άσχετοι από το ψευτο-μασωνικό παρασκεύασμα των Νεοελλήνων – δεν ήταν ούτε ρατσιστές, ούτε φασίστες, ούτε κομμουνιστές, ούτε εθνικομπολσεβίκοι.

Αντίθετα, και μάλιστα ιδιαίτερα, ο Πλούταρχος είχε ηθική υπόσταση και θεωρούσε αρετή το να ομολογεί την αλήθεια – χωρίς την παραμικρή συμφεροντολογία. Τα σατανικά ψέμματα των σημερινών αμόρφωτων ψευτο-καθηγητών και λοιπών προπαγανδιστών, σαν τους Ρένο Αποστολίδη, Πλεύρη, Κιτσίκη και Μπεξή, μόνον σκοτάδι και θάνατο φέρνουν.

Στον Βίο του Πομπήιου (106-48 π.Χ.), ο Πλούταρχος αναφέρεται σε πολλά γεγονότα της ζωής του Ρωμαίου στρατιωτικού και πολιτικού ηγέτη που βρήκε άδοξο θάνατο στην Αίγυπτο. Ένα από αυτά τα γεγονότα ήταν η καταστολή της πειρατείας στην Μεσόγειο. Οι πειρατές ήταν Έλληνες, Ρωμαίοι κι άλλοι λεγεωνάριοι που είχαν εγκαταλείψει τις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού και στόλου και είχαν συμπήξει συμμαχία με το ελληνικώτατο Βασίλειο του Πόντου με το οποίο η Ρώμη (ακόμη Δημοκρατία κι όχι Αυτοκρατορία) είχε συνάψει πολλούς πολέμους.

Οι πειρατές είχαν ενισχυθεί από τον πιστό στον Μίθρα (κι όχι στον Δία) βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ’ διότι του χρησίμευαν για να προξενήσουν στους Ρωμαίους ένα πόλεμο φθοράς. Το πόσο σημαντικό γεγονός ήταν ο πόλεμος κατά των πειρατών στην περίοδο στην περίοδο 78-63 π.Χ. και γενικώτερα στην διάρκεια των μιθριδατικών πολέμων μπορείτε εύκολα να αντιληφθείτε αν προσέξετε πόση έκταση δίνει το λήμμα της αγγλικής Wikipedia σχετικά με τον Πομπήιο στο θέμα του πολέμου κατά της πειρατείας (ο σύνδεσμος στο τέλος).

Τι λέει λοιπόν ο Πλούταρχος ότι έκαναν αυτοί οι Έλληνες, Ρωμαίοι και Μικρασιάτες πειρατές;

Σημειώνει ότι ανάμεσα σε πολλά άλλα που έκαναν σαν καταστροφές ή σαν εκφράσεις περίεργης συμπεριφοράς, οι πειρατές έκαναν θυσίες κι επιτελούσαν μιθραϊκά μυστήρια στην κορυφή του Ολύμπου.

Φυσικά, ο Πλούταρχος ως Ρωμαίος αξιωματούχος δεν θα μπορούσε παρά να δει αρνητικά το φαινόμενο της πειρατείας και της συμμαχίας των πειρατών με τους εχθρούς της Ρώμης Πόντιους Έλληνες του Μιθριδάτη ΣΤ’. Αλλά η περιγραφή είναι συναρπαστική:

ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧν ἡτοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων.

Σε αγγλική μετάφραση για όσους έχουν δυσκολία με τα αρχαία ελληνικά:

They themselves offered strange sacrifices upon Mount Olympus, and performed certain secret rites or religious mysteries, among which those of Mithras have been preserved to our own time having received their previous institution from them.

Προσέξτε πόσες πληροφορίες παρέχονται σε ένα τόσο σύντομο κείμενο:

Α) Οι θυσίες ήταν παράξενες κι αλλότριες επειδή τα μιθραϊκά μυστήρια δεν είχαν ακόμη κατακλύσει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κι όλη την Ευρώπη στο πρώτο μισό του πρώτου προχριστιανικού αιώνα στο οποίο ο Πλούταρχος (45-120), γράφοντας 150 χρόνια αργότερα, αναφέρεται.

Β) Εννοείται ότι οι θυσίες μιθραϊστών στον Όλυμπο ήταν ταυροθυσίες, επειδή αυτό ήταν βασικό στοιχείο του Μιθραϊσμού, της Μιθραϊκής Κοσμογονίας και των Μιθραϊκών Μυστηρίων.

Γ) Αυτές οι ταυροθυσίες και οι μυστικές τελετουργίες που οι πειρατές επιτελούσαν στην κορυφή του Ολύμπου σημαίνει ότι ο τόπος ήταν για τους πειρατές αυτούς ιερός και αυτοί έδιναν απολύτως μιθραϊκή περσική κι όχι πλέον αρχαία ελληνική δωδεκαθεϊστική διάσταση στην ιερότητα του τόπου. Με άλλα λόγια, η αρχαία ελληνική θρησκεία είχε εκμηδενιστεί ανάμεσα στους ίδιους τους αρχαίους Έλληνες που είχαν προσηλυτιστεί στον Μιθραϊσμό 60-70 χρόνια μετά την ρωμαϊκή κατάληψη της Κορίνθου.

Δ) Οι μιθραϊκές θυσίες, λατρείες και μυστικές τελετουργίες, τονίζει ο Πλούταρχος, διασώζονταν μέχρι τις μέρες του, 150 χρόνια μετά την πρώτη λατρεία Ελλήνων Μιθραϊστών στον Όλυμπο, και είχαν διαδοθεί. Δηλαδή κανένα δεν είχαν ενοχλήσει ο πολιτισμικός εκπερσισμός των Ελλήνων και τα Μιθραϊκά Μυστήρια που οι πειρατές είχαν εισαγάγει στον Όλυμπο, τον ιερώτερο χώρο της Αρχαίας Ελλάδας, έτσι σβύννοντας μια για πάντα την παραδοσιακή αρχαιοελληνική θρησκεία.

Στην συνέχεια, θα βρείτε ένα μεγαλύτερο απόσπασμα από το ίδιο κείμενο, για να δείτε το όλο πλαίσιο μέσα στο οποίο αναφέρεται το συγκεκριμένο επεισόδιο (σε αρχαία ελληνικά και αγγλικά) και πολλούς συνδέσμους αναφορικά με τον Πλούταρχο, τον Βίο του Πομπήιου, τον Πομπήιο, και φυσικά τον Μίθρα, τον Μιθραϊσμό και την κατακλυσμική πολιτισμική επιβολή του Περσικού Πνεύματος πάνω σε Έλληνες, Ρωμαίους και λοιπούς Ευρωπαίους.

Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε πολύ πριν επιβληθεί η Χριστιανωσύνη στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Στο θέμα του πολιτισμικού εκπερσισμού των Αρχαίων Ελλήνων και της διάδοσης του Μιθραϊσμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την Ευρώπη γενικώτερα θα επανέλθω.

==================================

Λούκιος Μέστριος Πλούταρχος (Lucius Mestrius Plutarchus)

Βίοι Παράλληλοι/Πομπήιος

Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο

[24] Ἡ γὰρ πειρατικὴ δύναμις ὡρμήθη μὲν ἐκ Κιλικίας τὸ πρῶτον, ἀρχὴν παράβολον λαβοῦσα καὶ λανθάνουσαν, φρόνημα δὲ καὶ τόλμαν ἔσχεν ἐν τῷ Μιθριδατικῷ πολέμῳ, χρήσασα ταῖς βασιλικαῖς ὑπηρεσίαις ἑαυτήν. εἶτα Ῥωμαίων ἐν τοῖς ἐμφυλίοις πολέμοις περὶ θύρας τῆς Ῥώμης συμπεσόντων, ἔρημος οὖσα φρουρᾶς ἡ θάλασσα κατὰ μικρὸν αὐτοὺς ἐφείλκετο καὶ προῆγεν, οὐκέτι τοῖς πλέουσι μόνον ἐπιτιθεμένους, ἀλλὰ καὶ νήσους καὶ πόλεις παραλίους ἐκκόπτοντας. ἤδη δὲ καὶ χρήμασι δυνατοὶ καὶ γένεσι λαμπροὶ καὶ τὸ φρονεῖν ἀξιούμενοι διαφέρειν ἄνδρες ἐνέβαινον εἰς τὰ λῃστρικὰ καὶ μετεῖχον, ὡς καὶ δόξαν τινὰ καὶ φιλοτιμίαν τοῦ ἔργου φέροντος.

ἦν δὲ καὶ ναύσταθμα πολλαχόθι πειρατικὰ καὶ φρυκτώρια τετειχισμένα, καὶ στόλοι προσέπιπτον οὐ πληρωμάτων μόνον εὐανδρίαις οὐδὲ τέχναις κυβερνητῶν οὐδὲ τάχεσι νεῶν καὶ κουφότησιν ἐξησκημένοι πρὸς τὸ οἰκεῖον ἔργον, ἀλλὰ τοῦ φοβεροῦ μᾶλλον αὐτῶν τὸ ἐπίφθονον ἐλύπει καὶ ὑπερήφανον, στυλίσι χρυσαῖς καὶ παραπετάσμασιν ἁλουργοῖς καὶ πλάταις ἐπαργύροις, ὥσπερ ἐντρυφώντων τῷ κακουργεῖν καὶ καλλωπιζομένων. αὐλοὶ δὲ καὶ ψαλμοὶ καὶ μέθαι παρὰ πᾶσαν ἀκτὴν καὶ σωμάτων ἡγεμονικῶν ἁρπαγαὶ καὶ πόλεων αἰχμαλώτων ἀπολυτρώσεις ὄνειδος ἦσαν τῆς Ῥωμαίων ἡγεμονίας.

ἐγένοντο δ’ οὖν αἱ μὲν λῃστρίδες νῆες ὑπὲρ χιλίας, αἱ δὲ ἁλοῦσαι πόλεις ὑπ’ αὐτῶν τετρακόσιαι. τῶν δὲ ἀσύλων καὶ ἀβάτων πρότερον ἱερῶν ἐξέκοψαν ἐπιόντες τὸ Κλάριον, τὸ Διδυμαῖον, τὸ Σαμοθρᾴκιον, τὸν ἐν Ἑρμιόνῃ τῆς Χθονίας νεὼν καὶ τὸν ἐν Ἐπιδαύρῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Ταινάρῳ καὶ Καλαυρίᾳ τοῦ Ποσειδῶνος, τοῦ δὲ Ἀπόλλωνος τὸν ἐν Ἀκτίῳ καὶ Λευκάδι, τῆς δὲ Ἥρας τὸν ἐν Σάμῳ, τὸν ἐν Ἄργει, τὸν ἐπὶ Λακινίῳ. ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧν ἡ τοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων.

Πλεῖστα δὲ Ῥωμαίοις ἐνυβρίσαντες, ἔτι καὶ τὰς ὁδοὺς αὐτῶν ἀναβαίνοντες ἀπὸ θαλάσσης ἐληΐζοντο καὶ τὰς ἐγγὺς ἐπαύλεις ἐξέκοπτον. ἥρπασαν δέ ποτε καὶ στρατηγοὺς δύο Σεξτίλιον καὶ Βελλῖνον ἐν ταῖς περιπορφύροις, καὶ τοὺς ὑπηρέτας ἅμα καὶ ῥαβδοφόρους ᾤχοντο σὺν αὐτοῖς ἐκείνοις ἔχοντες. ἥλω δὲ καὶ θυγάτηρ Ἀντωνίου, θριαμβικοῦ ἀνδρός, εἰς ἀγρὸν βαδίζουσα, καὶ πολλῶν χρημάτων ἀπελυτρώθη. ἐκεῖνο δὲ ἦν ὑβριστικώτατον. ὁπότε γάρ τις ἑαλωκὼς ἀναβοήσειε Ῥωμαῖος εἶναι καὶ τοὔνομα φράσειεν, ἐκπεπλῆχθαι προσποιούμενοι καὶ δεδιέναι τούς τε μηροὺς ἐπαίοντο καὶ προσέπιπτον αὐτῷ, συγγνώμην ἔχειν ἀντιβολοῦντες·

https://el.wikisource.org/wiki/Βίοι_Παράλληλοι/Πομπήιος

Αγγλική Μετάφραση

The power of the pirates first commenced in Cilicia, having in truth but a precarious and obscure beginning, but gained life and boldness afterwards in the wars of Mithridates, where they hired themselves out and took employment in the king’s service. Afterwards, whilst the Romans were embroiled in their civil wars, being engaged against one another even before the very gates of Rome, the seas lay waste and unguarded, and by degrees enticed and drew them on not only to seize upon and spoil the merchants and ships upon the seas, but also to lay waste the islands and seaport towns. So that now there embarked with these pirates men of wealth and noble birth and superior abilities, as if it had been a natural occupation to gain distinction in.

They had divers arsenals, or piratic harbours, as likewise watch-towers and beacons, all along the sea-coast; and fleets were here received that were well manned with the finest mariners, and well served with the expertest pilots, and composed of swift-sailing and light-built vessels adapted for their special purpose. Nor was it merely their being thus formidable that excited indignation; they were even more odious for their ostentation than they were feared for their force. Their ships had gilded masts at their stems; the sails woven of purple, and the oars plated with silver, as if their delight were to glory in their iniquity. There was nothing but music and dancing, banqueting and revels, all along the shore. Officers in command were taken prisoners, and cities put under contribution, to the reproach and dishonour of the Roman supremacy.

There were of these corsairs above one thousand sail, and they had taken no less than four hundred cities, committing sacrilege upon the temples of the gods, and enriching themselves with the spoils of many never violated before, such as were those of Claros, Didyma, and Samothrace; and the temple of the Earth in Hermione, and that of Aesculapius in Epidaurus, those of Neptune at the Isthmus, at Taenarus, and at Calauria; those of Apollo at Actium and Leucas, and those of Juno in Samos, at Argos, and at Lacinium. They themselves offered strange sacrifices upon Mount Olympus, and performed certain secret rites or religious mysteries, among which those of Mithras have been preserved to our own time having received their previous institution from them.

But besides these insolencies by sea, they were also injurious to the Romans by land; for they would often go inland up the roads, plundering and destroying their villages and country-houses. Once they seized upon two Roman praetors, Sextilius and Bellinus, in their purple-edged robes, and carried them off together with their officers and lictors. The daughter also of Antonius. a man that had had the honour of a triumph, taking a journey into the country, was seized, and redeemed upon payment of a large ransom. But it was most abusive of all that, when any of the captives declared himself to be a Roman, and told his name, they affected to be surprised, and feigning fear, smote their thighs and fell down at his feet humbly beseeching him to be gracious and forgive them.

Vita Pompei (Life of Pompey) c.24, 5, 632CD.

Plutarch’s Lives (1683) “by several hands”, edited by John Dryden

http://classics.mit.edu/Plutarch/pompey.html

Περισσότερα για τον Πλούταρχο, τους Βίους Παράλληλους, και τον Πομπήιο:

https://en.wikipedia.org/wiki/Pompey#Campaign_against_the_pirates

https://el.wikipedia.org/wiki/Πομπήιος

https:// https://en.wikipedia.org/wiki/Parallel_Lives

https://en.wikipedia.org/wiki/Plutarch

https://el.wikipedia.org/wiki/Βίοι_Παράλληλοι

https://el.wikipedia.org/wiki/Πλούταρχος

—————————————–

Περισσότερα για τον Μίθρα, τον Μιθραϊσμό, την διάδοση του Μιθραϊσμού στην Ευρώπη και σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τα Μιθραϊκά Μυστήρια, τις σχέσεις και την ομοιότητα Μιθραϊσμού και Χριστιανωσύνης, και τα Μιθραία και γενικώτερα τα Μιθραϊκά Μνημεία σε όλο τον κόσμο:

http://www.mithraeum.eu/

http://www.mithraeum.eu/link.php

http://www.mithraeum.eu/monumentae.php?tid=1 (πολλές σελίδες)

http://www.mithraeum.eu/monumentae.php (πολλές σελίδες)

http://www.tertullian.org/rpearse/mithras/display.php?page=Mithras_and_Jesus

http://www.tertullian.org/rpearse/mithras/display.php?page=main

http://www.iranicaonline.org/articles/mithraism

Mithras in India and Iran

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt1.htm

The arrival of Mithras in Europe

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt2.htm

The Followers of Mithras

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt3.htm

The Figures round the Bull-Slayer

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt4.htm

The Legend of Mithras

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt5.htm

The God of Infinite Time

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt6.htm

Initiation into the Mysteries

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt7.htm

The Seven Grades of Initiation

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt8.htm

Women and the Mithraic Cult

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt9.htm

Offerings and Artists: Mithras in Art

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt10.htm

The Fall of Mithras

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt11.htm

Γενικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Mithra

https://en.wikipedia.org/wiki/Mithraism

https://el.wikipedia.org/wiki/Μίθρας

https://el.wikipedia.org/wiki/Μιθραϊσμός